İSYAN

insan bazen

sıfır boyutuna takılırmış

anladım

bıktım ölümlere

göz yaşı dökmekten

usandım

her doğan günün

bir güneşi olur sanırdım

yanıldığımı anladım

kendimi kaybettiğimi

sandığım an

zamanı kaybettim

Nurettin’e yandım

Hayrettin’e ağladım