On yaşlarında bir çocuk
Elleri cebinde
Yürüyor yürüyordu
O hüzünlü haliyle
Pantolonu kirli
Önlüğünde sökükler var
Pabuçlar perişan
Ayaklar örtün diye ağlar
Hiç bir şey söylemeden
Çöktü yanı başıma
Hüzünlü dikenli
Bir sesle dedi ki bana
Abi okuldan birşey alma
Saralık varmış
Arkadaşlar inanmıyor
Söylediğim yalanmış
Diyerek uzaklaştı
O hüzünlüğ haliyle
Birşeyler yiyenlere
Anlatıyordu el haraketleriyle
Bazıları inanıyor
Gidiyordu çöp kutusuna
Bazıları inanmıyor
Gülüyor gülüyordu ona
Niiçin yalan söylüyordu
Altın saçlı çocuk
Sarılık falan yoktu
Olmadığı açık
Sarılık olsaydı
Sattırtmazlardı bir şey bilin
Sarılık altın saçlı çocuğun
Cebindeydi bu gün
