Hiçbir ölüm
Bozamaz ritmini hayatın
Her ölümde, her insan
Aynı ritüelleri yaşar.
Birkaç damla gözyaşı
Birkaç güzel hatıra
Süresi ortama bağlı
Feryat figan ağlama.
Sonra, hayat
Kendi ritmini
Dayatır insana
Nankörlükte
Nankör pisikle
Yarışan canlı.
“çok arsızmış insan”
Söylemine sığınır
Ram olur
Ritmine hayatın
Yaşamına devam eder
Ölen, öldüğüyle kalır
“Arsızlar limanı” sakini insan
Giden gitti “Kalan zaman bizimdir.”
Zannıyla hovardaca kullanır zamanı
Soluk almayı yaşamak sanır,
Canlı cenaze misali ortada dolaşır
Ruhsuz yaşar sahip olduğu anı
