YOK’UN HİKÂYESİ

Gözüm açıp gördüğüm
Hep yanımda bildiğim
Her zaman, her şekilde
Her şeyime “he” deyicim
İlk kez “yok” dedi bana

Yoklarla işim yoktu benim
Pek çok yok varken zihnimde
Ve yok demek için kudururken
Zihnimdeki yoklar
Ben hayatı
Varlar üzerinden yaşıyordum

İnsanlara davranışlarım
Kapak olsun diye değil
Kendime yakıştırdığım davranışları
İnsanlık olsun diye yapıyordum

Zihnimden
“İntikamın soğuk yenen aş”
Olduğunu bile geçirmeden
Evvelde de ahirde de
Sevgi vardı diyor
Sevgiyle dolaşıyorum

Yokları yok ettim
Kini sevgi, nefreti ilgi
Düşmanları dost edindim
Kendi köşemde
Munis bir şekilde
Kendimle savaşıyorum.

“Elleşmeyin kene
Istıfıl olsun”
Havalarındayım

Yalnızlığımda
Teselli arıyorum

Author: Mehmet ÇEVİK

Bir yanıt yazın