Kategori: ANNEM VE ŞİİRLERİM

Sorunlara Teenniyle yaklaşıyor İlişkileri Teenniyle karşılıyor Teenniyle Yaşıyorum   Öfkeyi sükûnetle Uhuleti suhuletle Karşılıyorum   Zihnimde Raks ediyor Kavramlar Şaşırıyorum   Kelimeleri Dönderip duruyorum Zihnimde   “Felsefe yapma” Diyor Türkçem Susuyorum   Dünüm susuyor Günüm susuyor Aydınım Etkilim Yetkilim Susuyor Bir tek susmayan Karaman oğlu Mehmet Bey   “Şimden gerü Hiç gimesne Divanda, Dergâhta, Bergahda ve dahi Her yerde Türk dilinden özge Söz söylemeye”   Velev ki Felsefe Yapılabilemezse Bile  

Soma Sonu yok ama Al kömürü Ver oyu İktidar olsun   Al oyu Ver madeni Madenci ölsün   Soma Konu yok ama Maksat Devran dönsün Siyaset Çıraklıktan kalfalığa Kalfalıktan ustalığa Evrilsin   İşçiler ölsün Sermaye gülsün   Soma Kötü sona Doyduk  ama    

SINAV CUMHURİYETİNDE SINAVI GÖREV ADDEDERİM.   Kim; Nasıl, niçin, neyi Ölçüyordu bilmem. Bir sınavdı. Güzeller “yaz”dı geçti, Çirkinler “kış”tı sanki.  

Öfkeyle Kinle Nefretle Başım Hoş değil   Ben Sevgi’yi Seviyorum   Sevgi Bir yetmiş Boyunda Doksan Altmış Doksan Ayarında Bir Afeti devran Biliyorum   Bildiğimdendir ki Sevgi’yi Taammüden Seviyorum      

Ya sen yoktun Ya da  inadına “Yokum” dedirttin Sevda Ben vardım Masumiyetin dili vardı; Sevmek, bağlanmak, Sonunda teslim olmak Gibi duygular vardı Sen yoktun Sevda Sen varken sevda Riyanın kelamı vardı; Mühimsememek, reddetmek, Olmadı aldatmak gibi duygular vardı Sen vardın sevdan yoktu sen yokken de sevdan vardı Sevda