Kategori: ANNEM VE ŞİİRLERİM

Bu ara sıklıkla Hatırlattın kendini Sağanak halinde Yağdın üzerimize Bir ara ver, soluklan Hayatın olduğunu da Hatırlayalım ölüm.

Ey ruhi revanım Ey sebebi hayatım Asabi olsa da Her dem lisanım Seni kırmak değil Asla meramım

Her ölüm, aynı değilmiş Farklı renkleri, tonları Varmış her ölümün Ölüm varmış yeller gibi; Eser geçermiş Ölüm varmış deprem gibi; Yıkar beklermiş Her ölümün aynı değilmiş Hüznü, kederi, elemi… Ölmeden ölmek diye bir şey varmış Hüzne gark olmakmış bedeli

Ne saltanatı vardı, Ne sultandı Adı Süleyman’dı, Yaman adamdı Ailede ilkleri Hep o yaşadı İlk defa kuyuya O düştü Yusuf misali Prize çiviyi ilk o soktu Evden İstanbullara da ilk o kaçtı Adı Süleyman’dı Yaman bir adamdı Hayata; ölümüne “cap-canlı” sarılırken Ölüme; müstehzi bakışlarla yaklaşımı vardı Aileyi hep dar zamanda, toplardı Tarifi mümkün olmayan anlar yaşardı Adı Süleyman’dı Yaman adamdı Adı Süleyman’dı Ne saltanatı vardı ne sultandı Ama “nanik” yapmışlığı vardı Kaç defalarca ölüme Kafa tutmuşluğu vardı Adı Süleyman’dı Hem…

Koluna takıp beni Kelebek ömrü biçme ölüm Bak, ben seni takmıyorum