Kategori: ANNEM VE ŞİİRLERİM

Yalnızlığımı Sana sımsıkı Sarılarak gideriyorum Sen yoksun   Bir ben varım Yapayalnız sensiz Bir sen varsın Hayalimde bedensiz Bir melodi yükseliyor Ruhuma dokunan Bestesiz Güftesiz Sessiz Ben ve sen Sen ve ben Birbirimize sarılıyoruz Bu uhrevi ortamda Ben sensiz Sen bensiz Bir zaman yaşıyoruz Öznesiz, Sevgisiz, Gereksiz   Ben Yalnızlığımı Sarılarak sana sımsıkı Gidermeye çalışıyorum Ama sen… Hala yoksun.

Bu defa olmadı ölüm Çat kapıdan daha hızlı Düştün gündeme Bir yirmi dört kasımda Bir can dostumu Mustafa’mı Bir kor ateş Koyarak gönlüme Alıp ta gittin ölüm Bu defa hiç olmadı Kaşla göz arasındaki O malum mesafeyi Daha da kısalttın Sıfırladın ölüm   Olmadı diyorum Saymıyorum Kazan çömlek Patladı diyorum Mızıkçılık yapıyorum Yeniden yeni baştan Yepisyeni, Mustafalı bir Yirmi dört kasım istiyorum   Bu defa gerçekten olmadı Sende biliyorsun Hiç olmadı ölüm.

Ellerinde sopa Yüreklerinde kin Öldüresiye vuruyorlardı Hayata dair umudu vardı gencin Güldü   Öfkeyle ağızdan çıkan bir söz Sopanın yapamadığını yaptı Yaşayasını kırdı gencin Öldü

Kalabalıklaşıyor hayat Kalabalıklaştıkça Yalnızlaşıyor Gidenin farkına bile varmaz oluyor insan   Hayat kalabalıklaşıyor, İnsan yalnızlaşıyor Giden gittiğiyle kalıyor, kalan kaldığına pişman   Dönme dolap misali hayat beygiri insan Hele dur, gide dur, bre dur derken Bir başınalık hakikatini yaşıyor insan

Bir ara Sevmiştik birbirimizi Çılgın zamanlar Yaşamıştık bir ara   Bir ara Mesafe koydun aramıza Toz Pembe hayatımız Alaca karanlığa döndü Zifiri karanlık bastı sonra Karabasanlar misali Bozuştuk o ara     Sen beni sensiz bırakıp Sırra kadem bastın Ben kendi karanlığımda Senden bir ses Bir seda bekledim o ara Bir ara istedim ki beni… Bir ara   Bu ara Dünyayı renksiz Hayatı sensiz Sevdayı zevksiz Ölümü sessiz yaşıyorum Ne ara ne sor beni İstemiyorum bu ara   Rabbimden rahmet…