Kategori: ANNEM VE ŞİİRLERİM
DUYGU TAŞMASI
Her gece Bir dostumu görüyorum rüyamda Cenaze ortamında Ya ben ölüyorum diye düşünüyorum Ya gördüğüm dostlarım ölüyor Ben bilmiyorum Yaş kemale erdi Birli ikili dökülüyor yapraklar Mevsim hazan mevsimi Hüznü tarifsiz yaşıyorum Yalnızlaşıyorum Uzaklaşıyorum Tanrıma yaklaşıyorum NOT: Allah ya da Rab kelimesini kullanacaktım lakin İlber Ortaylının “dergâhta, bargâhta hangi dil konuşulursa konuşulsun ordunun dili Türkçedir. Devletin Türk devleti olup olmadığı ordusunun dilinden anlaşılır.” demesinden sonra kendimi kısa dönem askerlik yapmış olsam da ordumun bir parçası –yo yo…
Gene birden Gene aniden Gene çat kapı gelip İçimizden birini alıp gittin ölüm. Yok olasice Geberesice Gelmeyesice demiyorum Bari biraz aralıklarla gel ölüm.
Aşk başkalarıyla koparmak değildir ilişkiyi Bir başına kalmak değildir aşk Aşk zifiri karanlıktaki Işık huzmesi Yarına dair umut Nurların içindeki Nokta hükmünde mahrem karanlıktır aşk Aşk sessizliğin yırtıcı sesi Çığlığın duyulmayan fısıltısıdır aşk Aşk, aşkı aşkla yaşama aşkıdır aşk
Her insanın dününde Ruh burkuntusu yaratan Bir hatıra vardır Ya küllendirir insanoğlu abad eder Ya deşer berbat eder kendine hayatı Her insanın düğününde Gönül kırgınlığı yaratan bir hatıra vardır Erkek küllendirir abad eder hayatı Kadınsa izin vermez küllenmesine hatıranın Deşeler, deşeledikçe berbatlaştırır hayatı Şiir’e not: Bugün anlıyorum ki bu durum “cinsiyet” değil “zihniyet” sorunuymuş Öğrenmenin yaşı yok. Öğreniyoruz.
Ölmenin zamanı değil memed Oku diyen bir ilahi emir Okunası binlerce kitap varken Ölünesi zaman değil zaman Zaman hariçten gazelde olsa Fütursuzca okunası zaman Ölünesi zaman değil zaman memed Zaman dimağları aydınlatmak için Gözleri kör edercesine okuma zamanı zaman