Kategori: ANNEM VE ŞİİRLERİM

Toplumu dut yemiş bülbüle çevirdiklerinde Tek sesi çıkanı canlıyı insan sandılar Ön adı Abdurrahman olan, Çelebiydi Aslında Aldandılar  

İnsanca yaşamak Acıyı sıfatlandırmadan Gruplandırmadan Ötekileştirip masumlaştırmadan Her bir zerresini benliğinde Akılında Vicdanda Hissederek Empatiyi Kendini onun yerine koyarak değil O olarak yaşayarak yapmak İnsanca yaşamak   İnsanca yaşamak Kutsayarak acıları Acılarla yaşamak değil Acıları paylaşarak Zerrelerine ayırıp Yok derecesinde Var ederek yaşamak İnsanca yaşamak

Kahramanlık yapmadan Ve beklemeden Kahramanlık birilerinden Basitçe sevmeli insan Olmazları oldurmadan Olurları yokuşa sürmeden Hayatın sıradan akışında Sıradan sevgilere sarılmalı Sade sevgilerle sevmeli insan Sevgiyi sevmeli sevgiyle Sevgiyi sevgiyle dokumalı Sevgi düğümleri atmalı hayata Gönül kilimi dokurcasına insan Bırakmalı olmazları olurları kovalamalı Sevgiyi törensiz kutsamalı insan Sıradanlaştırmalı kahramanlıkları Sevgiyi kahramanca sevmeli Hayatı, insanca yaşamalı insan

Gene ölüm seviciler gündemde Gene ölüm Kol geziyor ülkemde Kimse hak etmez ölümü Döner dolaşır Her çiçekten bal alan Arı misali Bulur insanı ölüm Gene de Bir yerde Bir şekilde Hak etmişçesine   Kimse hak etmez ölümü Ama herkes ölür. Bir şekilde Ölü sevicilik neden Neden davetiye çıkarılır Methiyeler dizilir ecele Ölüm üzerinden Hayat sürdürmek niye    

Aşka düşmeli insan Ama düşmemeli   Artçı ya da öncü misali Sallanıp durmamalı Etkisiz elaman misali   Deprem olup yıkmalı Doğru sanılan yanlışları Mışçasına yaşanmışlıkları Aşk üzerine söylenmiş yalanları Yıkmalı…………… yıkıp geçmeli   Aşka düşmeli insan. Ama düşmemeli