Yazar: Mehmet ÇEVİK

Kaç zamandır Bir uğursuzluk Takibe aldı beni Neyi tutsam Elimde kaldı   En güvendiğim Şeyi tuttum Şeyim de Elimde kaldı   Şeysiz kaldım

Ben, hep öndeyken Hayatı ben merkezli yaşarken Yapış, yapış sefil, sakil ilişkiler Aşk diye sunulurken âleme Bendeki ben, egomu beslerken Hem dürüst, hem âşık olamıyor lisan Yalan aşklar yaşıyor Aşkı, yalandan yaşıyor, insan

Bir şey söyledi biri Laf ola beri gele tarzında Söylenene inandı biri Biri bir şey söyledi İşkembe-i Kübra’dan Söylenene sarıldı biri İpe sapa gelmez Deli saçması şeyler söyledi Söyleneni kapak yaptı biri Biri bir şey söyledi Söylemiş olmak için Buna da laf yetiştirdi biri Sükût etti Gümüşten evladır diye Sükûtu korkaklık saydı biri Biri bir şey söyledi İnandı ona biri Birler ona, onlar bine yetti Âlemi kör Milleti sersem etti Yarınlarımızı yedi bitirdi biri

Dışa vurduk hayallerimizi, Duygularımızı dışa vurduk Bir anlık mutluluk için   Dışarı çıkmak lazım dediler Evin dışına Kendi dışımıza Dışın dışına Çıkmak lazım diye düşündük Hayat güzelmiş diyebilmek için   Elma dersem çık dediler Elma dediler çıktık Bilemedik ayvayı yemek olduğunu Çıkmanın Her yerde Her şeyimizle dışarıdayız Dıştayız     Bilemedik Süre olarak uzun Anlam olarak Bir kelebek ömrü kadar bile olamayan ömrümüzü Anlamlandırmak için İçimizi mi dışımıza Dışımızı mı içimize mahkûm etmeliydik Bilemedik   İçimizi dışımıza mahkûm ettik  …

  Bir dakikanın Çok dakika olduğunu Gelme ihtimalinin olmadığı Belki gelirsin diye Gözlerim yollarda Seni beklerken öğrendim ben Gelmedin Hala yollarda gözlerim O bitmeyen dakika içinde Senin gelmeni beklerim