Yazar: Mehmet ÇEVİK

Ölünün öldüğünden Emin olma halidir   Birinci gün Ümit ve hüzün “Uyudun uyanamadın” Olacak   İkinci gün Elem ve keder “Giden memnun ki yerinden”   Üçüncü gün ve son Gerçek ve yaşam “insan için liman yok, Sahil yok zaman için O geçer biz göçeriz”   …Vakte Ölünün öldüğünden Yaşayanın, Emin olma halidir

Doğuyor insan, ölüyor insan Hayat devir daim yapıyor Doldur boşalt misali Her anı monoton renksiz Bazen gökkuşağı renginde zengin Lakin gene de tek düze hissiz   Doğuyor yaşıyor ölüyor insan Doğum ve ölüm arasında Mekik dokuyor bilinçsiz Hayat denilen deseni Zamana vuruyor Birbirinden habersiz Doğuyor “muş” gibi Yaşıyor “muş” gibi yapıyor Ölümü, gerçekten yaşıyor insan “Mış” gibilerden uzak hilesiz

Yenilmez bir muktedir Bir kurum başkanını El çantası misali Yanında taşıyordu   Tanrısını yanında taşıyan Peygamber gibiydi adam Söylüyor kutsatıyor Onaylatıp uyguluyordu

Üzmemek için reisi Allahın hükmünü Kapitalizmin kuralına uydurdular Sevaba yakın mekruh saydılar faizi

İnsanlarla ilişkilerimde kullandığım Canımsın kelimesinin Zaman -zaman müstehzi bakışlarla Karşılandığını görüyorum Biliyorum   Sebebinin kelimenin Cinsellik içerdiği düşüncesi Olduğunu düşünüyorum.   Oysa ben kelimeyi Saydam ve samimi Duygularla kullanıyorum Ca-nım-sın Canım   Şunu söylemeliyim ki Kelimenin benim için rengi yoktur Kelimede pembe rengi görenler Samimiyet ve cinselliği Beyaz rengini görenler Samimiyet ve teslimiyeti Kelimeye yükledikleri için O müstehzi tavrı Alıyor olabilirler Saygı duyarım   Ben kelimeyi türkuaz renginde Samimiyet ve masumiyet Olarak kullanıyorum. Müsterihim   Samimiyet parantezindeki; Cinselliği de Teslimiyeti…