Yazar: Mehmet ÇEVİK

Küfürmüş gibi geldi bana. Küfürse -inşallah değildir- Rabbimden af, Arif Nihat Asya’nın “melek olduğuna zor inandığım” Dediği Azrail’den de hoşgörü beklerim. Şiirin adı, belki “tövbe..tövbe..ağzını topla” Olmalıydı. Ama ben “yaşama sevinci” Koydum.   Ölünerek gidilen Cenneti sevmiyorum. Kalınarak yaşanan Cenneti arıyorum. S.k.t.rettim ölümü Hayata bakıyorum    

Dün Bir damla gözyaşı İnsanlık vicdanına düştü İnsanlık vicdanı “Gözyaşı” medeniyeti dedi Uhuletin ve suhuletin Ve sınırsız merhametin yaşandığı ortam oldu dün Dün Neyse insanlığın Gözyaşına sebep olan Bulunması gereken çözüm neyse O çözümü buldu, çözülmedi Alıp başını  elleri arasına Biçareden daha biçare görünmedi “Gözyaşı” medeniyeti dedi Çözüm bulması gerekenin Çözümü bulmasıdır Biçareyle ağlaşmak değil biçareye çözüm olmasıdır Cinnetin cinayetin ,terörün şeametin Bitmek bilmeyen vahametin son bulmasıdır Vicdanı karartan,sıradanlaştıran ne ki insanlık vicdanı “merhamet” diye değil “menfaat” diye ses veriyor…

Dibi delindi göğün Zamansız bir zaman yaşadık Sevgi pınarı kurudu gönlün Sevimsiz bir baharda Sevgisiz bir aşk yaşadık    

Ya olaylar Acayiptir Tuhaftır.   Ya gördüğüm İnsanlar İnsanlıktan Muaftır.  

Ölmek ne güzel Ne güzel ölmek Kurtulmak olur olmazdan Dünyanın çirkefinden Dünya sahnesindeki Sahte yükten kurtulmak Ölmek ne güzel Ne güzel ölmek Yoksa ardından ağlayanın Ve beklemiyorsa ardında Sana muhtaç çocukların ölmek ne güzel, ne güzel ölmek