Yazar: Mehmet ÇEVİK

Aşk bir alem Silsen bir kalem Geriye Sıfır ve sonsuzluk kalır El lalem.  

Hasan Avcı dayanamadı. “Şiir senin neyine Sen dön dedi kendi nesir’ine.” Haklı. Aslında yazdığım şeylere şiir demiyorum. Şiiri bir yaşam şekli olarak görmem buna engel. -Avcı faktörü-de yok değil. Benim yaptığım. Yoğunlaşmış duygularımı Redifli kafiyeli Bir nesir olarak Kaleme almak. Şu aralar biraz fazla duygusal’ım. Ya yaşımdan, Ya da, Yaşadıklarımdan dolayı. Hasan’ım bir daha şiiri sadece okurum. Söz  

Babaydı Dedeydi Amcaydı Arkadaştı Dosttu Kalenderdi Mustafa’ydı küçüktü Basmacıydı Mustafa Küçükbasmacıydı Dün vardı Hayattaydı Yaşıyordu Bugün Rahmet-i rahmana kavuştu      

Ey ; Bütün zamanlara,mekanlara , Bütün insanlara İnen dinin peygamberi   Mustafa’m. Muhammedim. Muhammet Mustafa’m   Doğum günün Bütün insanlara, istisnasız… Bütün mekanlara, sınırsız… Bütün zamanlara süresiz.. Hayırlar getirsin. Budur dileğim ve duam    

Zaman deniz zamanı Vakit; Akşam arifesi. Deniz, Akdeniz. Rengi ak, Dalgası mahcup, Tuzu yoğun ve sıcak   Zaman deniz zamanı   Vakit; Akşam arifesi ötesi Akdeniz’i, Karadenizleştiriyor zaman.   Dalgası hırçın,rengi kara Suyu tuzsuz ve soğuk Bir hal alıyor o an       Zaman; Deniz zamanıysa Ne rengi ne şekli şemalı Ne tadı tuzu ne ısısı önemli suyun   Deniz zamanıysa zaman Şekilden arınıyor, Hiçbir şeyi,mühimsemiyor insan Bir özel insan, bir tutam sevgi, Fındıkkabuğu mekân …………………  Ve Sonsuzluğu kucaklamak…