Yazar: Mehmet ÇEVİK

Bir gurup vakti Bir sahilde Ayla güneşin Arasında kaldı  bedenim Bir yanım da ay Geceye hazırlanıyor Belli Dolunay şeklinde Görkemli Şuh Diğer yanımda güneş Veda etme telaşında güne Aynı şekilde Müsterih Benimse Sebepsiz bir şekilde Kafam bulanık Ama Fakat Lakin ki Sanki yeşildi denizin rengi

“Üç gün sonra duyalar” 1.GÜN Sesler Renkler Şekiller aynı Bir sen yoksun 2. GÜN Konular Sohbetler Senin üstüne Sen gene yoksun 3.GÜN Çekildi kalabalıklar Met-cezir misali Sohbetler “Coşkun”luklarını Kaybetti zamanla Sen hala ve gene yoksun VE SONRA… Ve sen hala yoksun Ve ben senden yoksun Yeni bir hayata atılıyorum Kanatsız kuşlar misali Haberin olsun  

Çok sevdiğim Ölümün kendisine Kalleşlik ettiğini düşündüğüm Müdürüm Adnan Metin Koyuncuoğlunun Aziz hatırasına Hırsı Boyunu aşmış bir adam Ardında, bir terzi, Bir kabzımal, bir imam Koca bir adamı yedi. Vesselam

Kelimelerin anlamını kaybetmesi Kelimelerin sözlük anlamlarında Değişme kayma farklılaşma Olduğu anlamına gelmez Kişioğlunun “Ruh sağlığı” ile “Akıl sağlığı” arasında “irtibatın” Kaybolduğu anlamına gelir Bu zamanda kişioğlu İki şey yapmalıdır Bir; “Söz gümüş ise Sükûtun altın olduğu” Hatırlanarak “susmalı” İki; “Her görülen “buluttan” sonra “Bana ördek” mi dedin” “Alınganlığından” vazgeçilmelidir Çünkü Kelimelerin “anlamlarını kaybettiği zamanlar” “Lisan dilinin” yerine “beden dilinin” Geçmesi için fırsatın doğduğu zamanlardır Böyle olduğu için Şunu aklımızdan çıkarmamalıyız. “Kalabalıklar”; “Lisan dilinin” yerine “beden dilinin” Geçerli olduğu zamanlarda Önce…

Ben; İslamı Mezhepçilik üzerinden Yaşayacak kadar Müslüman değilim Sağa sola Sapmamam Gerektiğini bilir İkilikten bela Doğduğuna inanır “Davanın” İnsanlık davası Olduğuna İman ederim İnsani ilişkileri; Dil din ırk Farklılıklarını Temel alarak Yürütecek kadar da Akıllı değilim Yetmiş iki millete Bir göz ile bakar Böyle bakmayıp Böyle görmeyenlerin Yeri mevkii kişiliği Ne olursa olsun Hakikatte “asi” Olduğunu düşünürüm. Böyle bilir Böyle inanır Böyle yaşarım